Vertellingen over de rand van de realiteit
Waarom, oh waarom, houden we ons zo verschrikkelijk veel bezig met allerlei beelden die al onze emotionele toetsen bespelen, en zo gruwelijk weinig met het toetsenbord, onze emoties zelf? Waarom kopen we ons dwaas? Om ons op een bepaalde manier te voelen. Waarom hebben we relaties, en hebben we vervolgens ladingen aan complicaties in de […]
Afgelopen week staat het er bol van: 1871 zelfmoorden per jaar. Volgens de cijfermanagers relatief minder dan dertig jaar geleden. En in vergelijk met Europa komen we er in Nederland nog best goed vanaf. Dus wat is het probleem? Het doet me denken aan een kennis die me tijdens mijn echtscheiding in augustus 2012 voorspiegelde […]
Het is januari 2013, half 9 ’s ochtends. Kloktijd. Ik sta op mijn balkon. Het sneeuwt. En ik schakel al mijn zintuigen op voor een ideaal leven: Ik zie me rondlopen in een door licht overgoten kamer. Een houten tafel. Een oude typemachine. Buiten zie ik bomen, een kruidig grasveld, en daarachter een traag stromende […]
De wereld is zwart wit. Knerpend drukken de donkere laarzen de vers vallende sneeuw plat. Ik draai mijn hoofd omhoog en voor me zie ik een ijzeren poort. Tierelantijntjes. Ik duw de deur open, doe twee stappen en een zee van door sneeuw bedekte, maar nog zichtbaar grijze opstaande stenen vult mijn blikveld. Een tombe […]
januari 1976 Ik sta langs de rand van het grote zwembad in Breda, en de badmeester zegt dat ik moet wachten, terwijl hij een nieuw kleurtje voor mijn zwembroek haalt. Rood. Ik mag een bad dieper. Maar ik ben helemaal niet blij. Aan het eind van het lange bad zie ik mijn klasgenootjes de kleedkamer […]
December 2015 E. heeft me een paar dagen geleden bericht dat haar vader is overleden. Longkanker. Net als mijn pa. Het brengt me in allerijl terug naar april 1992. De man was uitgewerkt, en eigenlijk daarna direct uitgeleefd. Hij was in zijn hele leven als gefascineerd door het leven. En de dood. Wilde deze heel graag, […]
April 2012 De volgende dag lig ik met mijn lijf in de douche. Mijn doorgaande paniek vertaalt zich in een eindeloze stroom tranen die zich, als bleekmiddel dat bij voldoende verdunning niet meer dodelijk is, vermengt met het stromende water. “Stel je niet zo aan”. De was moet gedaan. Met mijn ogen dicht ben ik […]