Ik zit op een laag stoeltje in de tuin. En zing opnieuw en opnieuw:

Deze gin die gaat erin
Voor elke zin die ik ontbeer
Ik heb geen waarheid om te preken
Geen geluk dat ik wil faken
Ik vier het nu
En graag met u

Het is een tekst van Dimitri Verhulst, gezongen door Wende. En ik voel de bevrijding. Dankzij dit lied hoef ik eindelijk niets meer. Alsof ik me distantieer van de dwang van ‘het goed doen’, en ‘het goede weten’. Me verwijder van de gedachte dat ik ‘fouten maak om te leren’. Afscheid neem van een persoonlijk vooruitgangsdenken. Vaarwel, naar nergens voortdenderende wereld. Ik moet zeggen, het maakt me acuut een stuk gelukkiger.
Waarbij ik dus tot de schrikbarende conclusie kom dat dit wel zeker volledig indruist tegen de geluksfeeds die ik op m’n eigen persoonlijke social media met grote regelmaat tegenkom. My own mistake, ik geef het direct toe. Maar aan de andere kant: ontkom er maar eens aan. Goed. Leest u dit lijstje eens voor de gein mee:

“Be here. Be you. Belong.”
“Wil jij ook alles uit het leven halen, blij en geïnspireerd leven, altijd?”
“Stop every now and then. Just stop and enjoy. Take a deep breath. Relax and take in the abundance of life.”
“We helpen je een gelukkige professional te worden.”
“Instead of worrying about what you cannot control, focus your energy on what you can create.”
“Het is tijd om in je eigen licht te gaan staan.”

Enz. Vijf minuten scrollen en ik ben opgejaagd door die boodschappen waarbij de inhoud grosso modo op het volgende neerkomt: ik moet iets doen of zijn, wat ik nu niet doe of ben. Nu weet ik best dat reclame zo werkt, maar is het niet lichtelijk pijnlijk dat het paradoxale er in dit geval inzit dat happy goeroes en -berichten maar op één manier binnen kunnen komen? Namelijk met de boodschap dat het nu op z’n minst, eigenlijk, als je het eerlijk en zuiver bekijkt, gewoon kut is?

Je kunt geluk alleen maar verkopen als je mensen eerst ongelukkig maakt. En in dit geval tot in de kern hè. Ik bedoel: het is niet dat je “een grove huid” tot een probleem maakt die de ontvanger indirect in wanhoop doet verkeren, nee… je helpt doelbewust het zelfvertrouwen en de levenslust om zeep, om die vervolgens middels jouw dienst of fijne slogan weer naar binnen te rijden. Het is alsof een autoverkoper eerst je eigen auto met een honkbalknuppel aan gort ramt, om vervolgens met een nieuw modelletje breed grijnzend voor de deur te staan.
Om die pijn enigszins te stelpen heb ik een antigif voor die fijne geluksboodschappen als profielfoto in mijn whatsapp account staan. Het is een quote die is toegeschreven aan Henry V (vast historisch erg onverantwoord, maar goed):

“Am I a good person? No. But do I try to be better every day? Also no.”

Ik kan hem u aanraden, maar ik zal u eerlijk zeggen, ik maak me druk hoe lang deze uitspraak nog stand houdt. Het geluksgeweld is relentless.
Dus….. wat als we nou, zeg voor komende zaterdag, een “anti-geluksboodschappers/n-dag” introduceren, en met zijn allen, in heel Nederland, het volgende ritueel uitvoeren:

Ga in de tuin zitten, en schenk een gin in. Herhaal dan de volgende mantra: “Niet meer. Niet meer om het straks beter te doen. Niet meer om iets te leren. Niet meer om gelukkiger te worden. Bij deze leef ik met het besef dat de gigantische hoeveelheid aan kolossale persoonlijkheidsfouten waar ik in zijn geheel uit besta, én alle apocalyptische gedragsfouten die ik op dagbasis fabriceer, op termijn (lees: na de dood), volstrekt irrelevant zullen zijn. Met of zonder God.”

Ok. Zing dan, als laatste, uit volle borst het afsluitende couplet mee:

Deze gin die gaat erin
Voor al wat ik bemin
Ik doe maar voort en vaak verkeerd
Maar da’s gewoon omdat ik leef

En dan in één klap die zooi naar binnen. Misschien met een tonic erbij.