Over ademen te midden van levende, dode, stille en verdwijnende familieleden. Over lege warme zomers vol monopoly-spelen-met-jezelf, suske & wiskes en lego. Over een overgeslagen pubertijd (wel zo handig), bindingsprobleempjes, ontbindingsprobleempjes en St. Jacobsladders. Over angst. Heel veel angst.
Over een leven lang, tastend in het duister, zoeken naar oorzaken van de pijn. En waar het nou eigenlijk allemaal over gaat. Over een heel nest aan nijlpaardjes in huis. Waarbij het grootste exemplaar uiteindelijk verdacht veel lijkt op de spreker zelf. Maar niet over zoiets als een trauma, God nee. Er is toch immers nooit iets ergs gebeurd?

Een voorstelling van 45 minuten waarin het thema “jeugdtrauma” centraal staat, als ook het feit dat de waarheid nooit eenvoudig is.